Sot, e dielë hijesh qe dita
E ëmbëlisur nga shiu dhe vreshtat
E zgafellur nga shtegtimi i njerëzve stinorë
Ditë shkurtabiqe që hijeve u fal shtat
Profeteshë e shiut si dallëndyshja
Preu mespërmes duart e mia
Kredhur në diell të bakërt perëndimi
Me gjak diellor, fytyrat e njerëzve lyej
Siç lyenim me gëlqere trungjet pranverore të pemëve
Dhe fytyrat e qirinjta sonte zbardhëllojnë qytetin
U desh dielli bërë theror
Tash hijet shtegtojnë si dallëndyshet
Që foletë e tyre t’u mbeten njerëzve
Se nuk ka stinë për dashuri,
As himne, as trëndafila
Shpirtra po
No comments:
Post a Comment