Në shtëpinë time festa është mekur
As kënga, as lodrimi i vocërrakëve
S’janë si më parë
Profetizuese si ylberi
Sekujt i ngjan emri im
Tingëllon si jehona gjurmësh parake
Dhe zemra jote seç i ngjet dhimbjes sime të lindjes
Se nuk ka si dhimbja e lindjes së vetë foshnjes
Ardhja jote e beftë
Si pranverë e hershme
Më thoshte se ikja e beftë ishte fati yt
Se ti s’mund t’i ikësh fatit
Që vetë me duar ngre
Veç në qofsh këngë lavdi
Që fluturon nga Qielli
Në këngën time
Që zbret mbi mua
Si një dorë ngushëllimi mbi sup
Hapat e tu shuhen
Siç shuhen qirinjtë nga puhiza e një nate gushti
Ecjet tona nuk e duan njësoj diellin
Njëra hijen ndjek
Tjetrës hija nuk i ndahet
Siç qan një foshnje pas të ëmës
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment